در مرام na (انجمن معتادان گمنام) که چند سالی است در کشور ما به صورت جدی با شعار کمک به معتادان فعالیت دارد؛ گام‌هایی برشمرده‌اند که برای دست‌گیری از ناپاکان (افرادی که به مواد مخدر آلوده هستند) و خروج آن‏ها از بحران اعتیاد، ضروری است. حال آیا باید به این شعار اعتماد کرد و ادعای دستگیری از معتادان را با نظام باورها و نگرش‏های عقیدتی افراد بی‏ارتباط دانست یا این‌که این جریان برخوردار از اهداف و آرمان‏هایی است که خواسته یا ناخواسته باید به حیات معنوی افراد هم بپردازد و na مبتنی بر نگرش‏های خاص فکری ـ اجتماعی شکل گرفته که نمی‏تواند نسبت به کمال و سعادت انسان‏ها خنثی باشد؟ به جملات زیر دقت کنید:
انجمن معتادان گمنام، هیچ فرقه و مسلك و مذهبی نیست. این شیوه فقط یك برنامۀ روحانی برای بهبود بیماری اعتیاد است.
دراین برنامه، توسعه دادن یك ارتباط نزدیك با «قدرت برتر» بسیار مهم است.
این شیوه توصیه می كند كه اعضا درك خود را از «قدرت برتر» ملاك عمل قرار دهند.1
در قدم یازده آمده است:
ما از راه دعا و مراقبه، خواهان ارتقای رابطۀ آگاهانۀ خود با خداوند، بدان‌گونه که او را درک می‌کردیم، شده و فقط جویای آگاهی ازاو برای خود وقدرت اجرایی‌اش شدیم.
از قضا na در مراحل و گام‏هایش به شکلی سلوک روحی را مطرح ساخته و جهان‏بینی متناسب با افق‏های فراروی یک معتاد را تبیین کرده است. البته بعضی از رهبران این جریان می‏گویند ما کاری با هیچ دین و آیینی نداریم و فرقه هم نیستیم؛ اما آن‏چه در عمل اتفاق می‏افتد و مراحل پاکی در na هم همین اقتضا را دارد، وجود باورها و نظام فکری است که na بر مبنای آن شکل گرفته و بر اساس آن، گام‏ها و مراحلی پایه‏ریزی شده است؛ از جمله برخی اصول روحانی در زندگی روزمره، مخصوصاً قدم سه(سپردن به خدا) و قدم هشت (جبران خسارت) و قدم یازده ( دعا ومراقبه).